Izolacyjność przybliżona od dźwięków uderzeniowych

Analogicznie jak w przypadku izolacyjności od dźwięków powietrznych  tak w przypadku dźwięków uderzeniowych parametry dźwiękoizolacyjne wzorca stropu wyznaczone w badaniach laboratoryjnych, dotyczą sytuacji, gdy jedyną drogą przenoszenia dźwięku jest droga bezpośrednia przez strop rozdzielający pomieszczenia. W praktyce w budynku oprócz drogi bezpośredniej występują drogi pośrednie przenoszenia dźwięku. W takim przypadku mówimy o izolacyjności przybliżonej od dźwięków uderzeniowych zdefiniowanej przybliżonym poziomem uderzeniowym znormalizowanym L’_n. i oznaczonym znakiem „prim” w odróżnieniu od poziomu uderzeniowego znormalizowanego L_n, dotyczącego sytuacji w której występuje wyłącznie przenoszenie bezpośrednie dźwięku (sytuacja w laboratorium).

W przypadku rozpatrywania przybliżonej izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych (określonej w warunkach terenowych) należy uwzględniać wszystkie drogi przenoszenia dźwięku a nie tylko drogę bezpośrednią. Schemat przenoszenia dźwięku uderzeniowego pomiędzy pomieszczeniami przedstawiono na rys. 1.

Rys.1 Schemat przenoszenia dźwięku uderzeniowego pomiędzy pomieszczeniami znajdującymi się nad sobą. oraz obok siebie: d – przenoszenie bezpośrednie drogami materiałowymi, f1÷ f4 – przenoszenie pośrednie przykładowymi drogami materiałowymi [8].

Ze względu na złożoność metody obliczeniowej dotyczącej wyznaczenia przybliżonego poziomu uderzeniowego znormalizowanego (na budynku) za pomocą algorytmów zawartych w normie [8],  dla przypadków pomieszczeń sąsiadujących w pionie oraz stropów jednorodnych proponuje się stosować metodę uproszczoną dotyczącą określenia wskaźnika ważonego przybliżonego poziomu uderzeniowego znormalizowanego L’_n,w poprzez przyjęcie bocznego przenoszenia dźwięku jako stabelaryzowanej wartości poprawki K oraz zmniejszenia poziomu uderzeniowego przez podłogę znajdującą się na stropie, wg wzoru poniżej [9], [15]: 

(1)

gdzie:
L_n,eq,0,w – równoważny ważony wskaźnik poziomu uderzeniowego znormalizowanego dla stropu bez dodatkowych warstw w dB,
K – poprawka uwzględniająca przenoszenie dźwięków uderzeniowych przez jednorodne elementy boczne w dB, (tablica 1).
Δ_Lw,R – projektowy ważony wskaźnik zmniejszenia poziomu uderzeniowego przez podłogę w dB,

W celu podstawienia do wzoru (1) wartości wskaźnika ΔL_w zaleca się przyjmować jego wartość skorygowaną o 2 dB do wartości „projektowej” [9], [15]: 

(2)

UWAGA!

Jeżeli skorygowano wartość wskaźnika L_n,eq,0,w o 2 dB do wartości projektowej L_n,eq,0,w,R wówczas nie należy już korygować ponownie wartości wskaźnika ΔL_w. Wartość korekty przyjmujemy w przypadku wzoru (1) tylko raz.

Wartości wskaźnika L_n,eq,0,w zaleca się przyjmować jako wyznaczone na podstawie badań laboratoryjnych. W przypadku braku danych pomiarowych, dla stropów masywnych jednorodnych, dopuszcza się korzystanie z wzorów empirycznych „prawa masy” przedstawionych części dotyczącej Izolacyjności akustycznej.   Średnią masę powierzchniową przegród bocznych, od której zależy wartość poprawki K należy obliczać z wyrażenia:

(3)

gdzie:
m_i – masa powierzchniowa i-tej przegrody bocznej, kg/m²,
S_i – powierzchnia i-tej przegrody bocznej (po odliczeniu powierzchni otworów drzwiowych lub okiennych w przegrodzie), m²,
n – liczba uwzględnionych przegród bocznych.

Wartości wskaźnika ΔL_w zaleca się przyjmować jako wyznaczone na podstawie badań laboratoryjnych podłóg pływających, podłóg lekkich lub wykładziny. W przypadku ułożenia podłogi lekkiej lub wykładziny na podłodze pływającej wartość wskaźnika ΔL_w uwzględniona w obliczeniach dotyczy wyłącznie podłogi pływającej. W przypadku braku danych pomiarowych, dla podłóg pływających, dopuszcza się korzystanie z wzoru poniżej [8]: 

(4)

gdzie:
s’ – sztywność dynamiczna wyznaczona w badaniach laboratoryjnych dla próbki materiału sprężystego, MN/m³,
m’ – masa powierzchniowa jastrychu, kg/m².