Wpływ izolacji cieplnej na dźwiękoizolacyjność ścian wewnętrznych  o konstrukcji drewnianej  wraz z wytycznymi projektowo-montażowymi 

W przypadku przegród wewnętrznych, dla których stawiane są wymagania w zakresie izolacyjności cieplnej (np. ściany rozdzielające pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych) materiałem,  który pozwala spełnić te wymagania jest najczęściej wełna mineralna. W przypadku przegród wewnętrznych jest ona stosowana również jako jeden z elementów niezbędnych w celu spełnienia wymagań dotyczących dźwiękoizolacyjności. 

Dla  ścian wewnętrznych na ruszcie drewnianym, ich dźwiękoizolacyjność jest nieco niższa niż dla rozwiązań o adekwatnej budowie lecz z kształtowników stalowych zimnogiętych. 

Przykładowo ściana na ruszcie drewnianym o grubości 100 mm z okładziną z płyty g-k gr. 12,5 mm i wypełnieniem wełną mineralną gr. 100 mm, dźwiękoizolacyjność wyrażona wskaźnikiem R_A,1,R wynosi 41 dB [16]. Analogiczne pod względem grubości rozwiązanie lecz na ruszcie z kształtowników stalowych osiąga wartość R_A,1,R = 47 dB (np. ściana system Rigips-Isover 3.40.03 z wypełnieniem wełna mineralną Aku-Płyta gr. 100 mm). 

Wytyczne projektowo-montażowe 

Poprawność zaprojektowania i wykonania ścian na szkielecie drewnianym z okładziną z płyt gipsowo-kartonowych ma decydujący wpływ na przybliżoną izolacyjność akustyczną właściwą między pomieszczeniami w budynku. Wszelkie odstępstwa od wytycznych związanych z systemem mogą w konsekwencji skutkować zmniejszeniem dźwiękoizolacyjności w budynku wyrażonej wartością wskaźnika R’_A,1 nawet o kilkanaście decybeli. 

Poniżej pokazano wybrane wytyczne dotyczące poprawnego wykonania ścian w technologii „suchej zabudowy” na kształtownikach stalowych zimnogiętych. Technologia ta często wykorzystywana jest do wykonywania ścian działowych w przypadku realizacji budynków w konstrukcji drewnianej. Spełnienie poniższych wytycznych jest niezbędne w celu uzyskania pozytywnych efektów dźwiękoizolacyjnych.

W przypadku realizacji adaptacji akustycznej mającej na celu zwiększenie izolacyjności akustycznej właściwej między pomieszczeniami, decyzja o jej wykonaniu poprzedzona zawsze powinna być rzetelną analizą akustyczną. Skuteczność adaptacji zależna będzie nie tylko od jej rodzaju i parametrów jakie osiągnęła w badaniach laboratoryjnych (wartość wskaźnika ΔR_A,1) ale także od tego jak wysoką izolacyjnością charakteryzuje się adaptowana przegroda (im wyższa izolacyjność adaptowanej przegrody tym trudniej ją poprawić). Wpływ na końcowy wynik będzie miała także ilość energii akustycznej przenoszonej drogą pośrednią. Im większa część energii akustycznej przedostaje się do pomieszczenia odbiorczego drogami pośrednimi tym efekt adaptacji będzie „gorszy”. W przypadku, gdy dominującą drogą przenoszenia energii jest droga pośrednia to adaptacja przegrody rozdzielającej pomieszczenia jest bezcelowa. Przed podjęciem decyzji o adaptacji akustycznej należy określić prawdopodobne przyczyny niskiej dźwiękoizolacyjności między pomieszczeniami. Ocenę taką przeprowadzić można poprzez wykonanie obliczeń izolacyjności dróg pośrednich i drogi bezpośredniej zgodnie z metodyka przedstawioną w normie [7]. Bezcenne w takich przypadkach jest również doświadczenie zdobyte w tym względzie na innych obiektach podobnych pod względem konstrukcyjnym.