Izolacyjność akustyczna

Sposób podejścia do zagadnienia izolacyjności akustycznej odpowiada podziałowi dotyczącemu rodzaju dźwięku. Zgodnie z powyższym zagadnienia dotyczące izolacyjności akustycznej można podzielić na dwie grupy [5]:

• izolacyjność od dźwięków powietrznych - odporność przegrody na przenoszenie dźwięków powietrznych, wyrażaną najczęściej za pomocą wskaźników R_A,1,R, R’_A,1, D_nT,A1, R’_A,2, D_nT,A2,
• izolacyjność od dźwięków uderzeniowych - odporność przegrody na przenoszenie dźwięków uderzeniowych, wyrażaną najczęściej za pomocą wskaźników L_n,w,R, L’_n,w.

W sposób schematyczny podział ten przedstawiono na rysunku 1.

Obszerne wyjaśnienia dotyczące sposobu definiowania izolacyjności akustycznej właściwej jak i obliczania jednoliczbowych wskaźników przedstawiono w części ŚCIANY WEWNĘTRZNE.  
 

Rys.1. Schematyczne przedstawienie podziału stosowanego przy analizie izolacyjności akustycznej przegród w budynku z punktu widzenia wymagań normowych [6].

W przypadku wymagań stawianych dachom skośnym interesuje nas wyłącznie izolacyjność od dźwięków powietrznych wyrażona wskaźnikiem R’_A,2. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy na zewnątrz przegrody występuje hałas odpowiadający widmu nr 1 z normy [12] należy przyjąć do oceny wskaźnik R’_A,1. Doświadczenie wskazuje, że sytuacja taka występuje bardzo rzadko. Dodatkowo przyjęcie wskaźnika R’_A,2 stawia rozwiązanie projektowe po „stronie bezpiecznej” w stosunku do wskaźnika R’_A,1. Znormalizowany został również sposób pomiaru dźwięku generowanego przez deszcz padający na dach [13]. Najczęściej określany jest on za pomocą poziomu intensywności dźwięku L_I lub L_IA w funkcji częstotliwości f = 100÷5000 Hz dla pasm szerokości 1/3 oktawy. Może być przedstawiany również w postaci poziomu całkowitego. Na ten moment brak jest wymagań w zakresie poziomu intensywności dźwięku deszczu padającego na elementy budowlane.